dokunsa ya dileklerim dudaklarına
uzak diyarlarda
klonumun belki
göğsünde bir gül açar.
susuzluğa dalar gökyüzü
barajlar ne zaman boşalır?
bulutlar sana kovalent bağlı
sözcükler molekülleri anımsatıyor
yüreğimi mikroskopta göremiyorum
niye kan akıtıyor soğan zarı?
kırık metre kopuyor orta yerinden
rüzgar hangi yönde sevişiyor baretimle?
yıkık pencereden sarkan yalnızlığım
pervazda geziniyor usulca
aşağı itiyor gözlerimi
alıp kiril alfabesi
bir tabelaya yapıştırıyor
uzak bir stepte
bilinmez bir tamlamayım.
sıfatım yok, ismim yitik
gökkuşağında
fiilimsiler konuşuyor.
The City, Edward Hopper
